Bederatzi hilabete pasatu dira, eta iritsi da azkenean. Bizi berri bat gure artean! Eta haurra noraezean, non dagoen ere ez dakiela. Bizitzako lehengo hilabeteak, sentsasioz eta esperientziaz beterikoak izaten dira; kanpoko munduarekiko, hurbileko pertsonekiko… Horrela, pixkanaka-pixkanaka, bere gorputzeko atalak ezagutzen eta bereizten joango da. Nor naiz? –esango luke-, baina oraindik ez daki. Noiz eta nola ezagutuko du haurrak, orduan, bere burua osotasunean? Zerekin? Hitz bakar bat: ISPILUA
Adin jakin batera arte, ez diogu kasurik egiten gure ispiluko isladari, izan ere, ez dugu jakiten gu geu garenik. Hasieran, gainera, beldurra edota kuriositatea sentitu ohi dugu. Baina lehenengo aldiz ispilu aurrean ezagutzen garenean, poztasun sentimenduak gainontzekoa gailentzen du.
Besoak, hankak, eskuak… aurretiaz ikusten baditugu ere, ispilu aurrean geure burua ezagutu arte, ez dugu gure aurpegia edota gorputz osoa ezagutzen. Modu horretan konturatzen gara gorputzeko atal horiek osotasun bat direla; gure “nia”.
Begirada, mugimenduak, ekintzak… errepikatzen dizkigun ume horrek izena hartzen du azkenean.
No hay comentarios:
Publicar un comentario